De roemruchte geschiedenis van Voorwaarts gaat terug tot 1 december 1907, toen vijf Utrechtse jongemannen bijeenkwamen in een bovenkamertje van het toenmalige SDAP-gebouw aan de Oudegracht, om de oprichting van een voetbalclub te bespreken. De naam van hun club kwam toevallig tot stand: het zaaltje waar zij vergaderden had de naam Voorwaarts.

De beginjaren van de club kenmerken zich door een met horten en stoten groeiend ledenbestand en vooral zeer veel verhuizingen. In de eerste twee decennia van zijn bestaan speelt Voorwaarts op velden in De Bilt, Lageweide, de Amsterdamsestraatweg, de Willem Barentszstraat, Welgelegen en de Thorbeckelaan. Een van de vroege sportieve successen is de opmars in het toenmalige NVB-bekertoernooi in 1916. Na zeges op onder meer 't Gooi en Willem II valt het doek pas in de vijfde ronde tegen Enschedese Boys (0-7).

Cor van Nus en Tonny van der Linden
De jaren twintig van de twintigste eeuw vormen de sportieve glorieperiode van Voorwaarts. Tussen 1924 en 1928 is groenzwart actief in de tweede klasse, op dat moment het op een na hoogste niveau van Nederland. De club levert in die periode zelfs een heuse Oranje-international: Cor van Nus staat op 13 juni 1926 als rechtshalf opgesteld in de uitwedstrijd van het Nederlandse elftal tegen Denemarken (4-1 nederlaag).

Daarna volgen moeilijke jaren, met degradaties, financiële problemen en een personele leegloop. In 1940/41 brengt de club nog maar één (veteranen)team op de been en is Voorwaarts eigenlijk op sterven na dood. Op initiatief van enkele oudgedienden richt de club zich daarna toch weer op en in de jaren na de Tweede Wereldoorlog breekt een nieuwe bloeiperiode aan.

De jeugdopleiding van Voorwaarts heeft in die tijd een goede reputatie en levert een grote coryfee af in de persoon van Tonny van der Linden, later de grote vedette van DOS en 22-voudig internationals (17 doelpunten). Een conflict tussen twee groepen in de club leidt in 1960 tot een afscheiding. Domstad ’90 gaat alleen verder als zelfstandige club en leeft na een fusie vandaag de dag nog voort als de D in DMC (Domstad Majella Combinatie).

Eindelijk thuis op de Berekuil
De vele verhuizingen van Voorwaarts gaan intussen vrolijk verder. Via de toenmalige Inundatiekade en Hogeweide komt Voorwaarts begin jaren ’70 terecht in zijn (hopelijk) een-na-laatste thuisbasis op sportpark Tuindorp-Oost. Op dat terrein neemt in seizoen 1981/82 ook FC Utrecht zijn intrek, tijdens de bouw van stadion Nieuw-Galgenwaard. In 1990 volgt de verhuizing naar het huidige onderkomen op sportpark De Berekuil.

Een jeugdafdeling heeft Voorwaarts dan al enige jaren niet meer; op De Berekuil wordt volop ingezet op vooral recreatieve seniorenteams. Ook de vrouwenafdeling groeit gestaag. De vele sociale activiteiten wegen intussen al lang zwaarder dan sportieve successen, al zijn er sporadisch nog wel mooie wapenfeiten te noteren. Sinds 2010 heeft Voorwaarts niet meer op zondag, maar alleen op zaterdag nog een standaardteam. In 2017 en in 2019 schopt zaterdag 1 het tot promotie naar de derde klasse.
-----